Εικοσιπέντε χρόνια ανώτερο στέλεχος της CIA, σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου και επιστροφή στη CIA ως διευθυντής της υπηρεσίας. Δεν είναι άστοχο να υποστηρίξει κάποιος για τον Τζον Μπρέναν πως δεν υπάρχουν πολλά μυστικά τα οποία δεν γνωρίζει.
Αν κάτι τον ενδιέφερε θα μπορούσε με μια εντολή να ενεργοποιήσει έναν στρατό αναλυτών, αξιωματικών, δικτύων παρακολούθησης και πλήθος εργαλείων για να λάβει τις απαντήσεις. Ωστόσο σε μια συνέντευξή του, παραδέχτηκε, σχεδόν βασανιστικά, ότι έχει συγκλονιστεί από το κύμα των πρόσφατων επίσημων αναφορών για UFO.
Η παραδοχή αυτή του Μπρενάν κινητοποίησε τον δημοσιογράφο – ερευνητή Γκάρετ Γκραφ, ο οποίος μελέτησε την ιστορία της εμπλοκής των ΗΠΑ στις υποθέσεις UFO και συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία στο νέο του βιβλίο «UFO: The Inside Story of the U.S. Government’s Search for Alien Life Here — and Out There». Από την έρευνα ο Γκάρετ Γκραφ διαπίστωσε ότι η συγκάλυψη είναι αληθινή, αλλά δεν είναι αυτή που νομίζει ο περισσότερος κόσμος.
Εν αρχή, όπως υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο Space.com, η συντριπτική πλειονότητα των αναφορών για UFO έχει μια επιστημονική εξήγηση. Υπάρχει όμως και ένα μικρό ποσοστό το οποίο είναι πραγματικά ανεξήγητο είτε επειδή δεν κατέχουμε τη γνώση για να το αναλύσουμε, είτε επειδή από πίσω του υπάρχει κάτι απόρρητο. Πολλές αποκαλύψεις, αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και δημόσιες αναφορές υποδηλώνουν την ενεργή και συνεχή εξαπάτηση από την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία ακόμη και σήμερα φαίνεται πως πραγματικά κρύβει πληροφορίες για το τι ακριβώς συμβαίνει στους ουρανούς.
Όμως η πραγματικότητα ενδεχομένως είναι πολύ πιο κοσμική από την απόκρυψη εξωγήινης νοημοσύνης. Όπως σημειώνει ο Γκάρετ Γκραφ, σε άρθρο του στο Atlantic, υπάρχουν ορισμένοι βασικοί και προφανείς λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση αποκρύπτει όσα γνωρίζει για αυτά που σήμερα αποκαλούνται «μη αναγνωρισμένα ανώμαλα φαινόμενα» (UAP). Ο νέος όρος υιοθετήθηκε καθώς ο όρος UFO, με την πάροδο του χρόνου, έχει φορτιστεί αρνητικά και συχνά όσοι αναφέρουν θέαση UFO απαξιώνονται.
Ορισμένες αναφορές για UAP, τονίζει ο Γκράφ, είναι πιθανότατα κάποια μυστικά προγράμματα για τεχνολογίες που μελετάει η κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με τη CIA, οι δοκιμαστικές πτήσεις κατασκοπευτικών αεροπλάνων U-2 και Oxcart «αποτελούσαν πάνω από τις μισές αναφορές για UFO στα τέλη της δεκαετίας του 1950».
Ο στρατός πραγματοποιεί περισσότερες μυστικές δοκιμαστικές πτήσεις για ανάπτυξη τεχνολογιών και ειδικών σκαφών από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Για παράδειγμα το νέο βομβαρδιστικό Stealth νέα γενιάς του Πενταγώνου μόλις πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη δοκιμαστική πτήση αυτόν τον μήνα.
Άλλες αναφορές για UFO, υπογραμμίζει ο δημοσιογράφος ερευνητής, είναι συστήματα προηγμένων τεχνολογιών ξένων χωρών – όπως της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν – που δοκιμάζονται ενάντια στην αεράμυνα των ΗΠΑ. Προφανώς η κυβέρνηση δεν θέλει να αποκαλύψει τι έχει εντοπίσει και τι όχι.
Ορισμένοι φορείς ενδεχομένως να σιωπούν για αυτά τα προγράμματα επειδή πραγματικά δεν έχουν αρκετές πληροφορίες. Η κυβέρνηση είναι ένας λαβύρινθος από φορείς, απόρρητες επιχειρήσεις και τα αποκαλούμενα «Ειδικά Προγράμματα Πρόσβασης». Όλα αυτά συνθέτουν τον πολυδαίδαλο κόσμο της άμυνας, της εσωτερικής ασφάλειας και των υπηρεσιών πληροφοριών. Κανένας μεμονωμένος φορέας ή γραφειοκράτης δεν έχει πλήρη γνώση για το τι κάνουν οι άλλοι και αυτό οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο σύγχυσης.
Ωστόσο, υπογραμμίζει ο Γκάρετ Γκραφ, η συγκάλυψη των UFO είναι κάτι περισσότερο από κρατικά μυστικά. Η κυβέρνηση έχει την τάση να αποκρύπτει συστηματικά πληροφορίες για όλα τα θέματα, ανεξάρτητα από το εάν υπάρχου θεμιτές ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια. Η «προεπιλεγμένη» θέση, όπως θα λέγαμε, είναι κρύβει θέματα που εκθέτουν είτε τη δράση της, είτε την άγνοια της. «Αφού διάβασα χιλιάδες σελίδες κυβερνητικών εκθέσεων που έχουν αποχαρακτηριστεί πιστεύω πως η ανησυχία της κυβέρνησης για την απόλυτη άγνοιά της την οδηγεί σε μυστικοπάθεια. Απλώς δεν γνωρίζει πολλά», επισημαίνει ο ερευνητής στο άρθρο του.
Υπογραμμίζει δε πως αυτό προκύπτει και από απόρρητα έγγραφα και εσωτερικές εκθέσεις που συντάχθηκαν πριν από τη ψήφιση του Νόμου για την Ελευθερία της Πληροφορίας, το 1966, ο οποίος προβλέπει τον αποχαρακτηρισμό και τη δημοσιοποίηση των κυβερνητικών εγγράφων μετά από κάποιες δεκαετίες. Οι αξιωματούχοι όταν έγραφαν αυτές τις αναφορές δεν γνώριζαν ότι κάποτε θα τις διάβαζαν και απλοί πολίτες. Και σε αυτές παραδέχονται ότι απλώς δεν έχουν αξιόπιστες εξηγήσεις.
«Στο τέλος της ημέρας, οι αξιωματούχοι ενδεχομένως δεν έχουν ιδέα για το τι μπορεί να είναι στην πραγματικότητα ένα συγκεκριμένο τμήμα UFO και UAP, και αυτό δεν τους αρέσει να το λένε. Εξάλλου, το “δεν ξέρω” είναι μια τρομερά άβολη απάντηση για μια γραφειοκρατία που ξοδεύει περισσότερα από 900 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την εσωτερική ασφάλεια και την εθνική άμυνα», τονίζει ο Γκάρετ Γκραφ.