Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα 8 Μαρτίου και με αφορμή την επέτειο, οφείλουμε να αναδείξουμε στην πράξη όλα εκείνα που συνθέτουν τη σύγχρονη γυναικεία παρουσία. Στις μέρες μας η γυναίκα κατακτά όλο και πιο σημαντική θέση στο χώρο της εργασίας, της γνώσης και της κοινωνικής προσφοράς.

Μία κατάκτηση για την Ανθρωπότητα, που πραγματώθηκε με σκληρούς αγώνες, κυρίως από τις γυναίκες.

Ωστόσο, παρά τους αγώνες και τις θεσμικές παρεμβάσεις για την ισότιμη εξέλιξη των γυναικών, εξακολουθούν να επιβιώνουν οι διακρίσεις και ανισότητες εις βάρος των γυναικών, τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, οι χαμηλές αμοιβές και συντάξεις.

Οι γυναίκες αποτελούν την περισσότερο πληττόμενη ομάδα του πληθυσμού από την ανεργία, τις απολύσεις και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Αποτελούν ακόμα ευπαθή ομάδα, ευάλωτη στις άτυπες μορφές απασχόλησης, την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, την εκμετάλλευση αλλά και τη βία.

Σήμερα θυμόμαστε όλες τις γυναίκες σύγχρονες σκλάβες της σωματεμπορίας και του trafficking.

Οι αγώνες της γυναίκας, αλλά και όλων μας, για την κατάκτηση της πλήρους ισοτιμίας θα πρέπει να ενταθούν. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μας υπενθυμίζει αυτή την ανάγκη.

H εκπαίδευση των κοριτσιών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια δίκαιη διακυβέρνηση επισημαίνει η UNICEF . Η οργάνωση αναφέρει μεταξύ άλλων ότι μόνο στο Πακιστάν κάθε χρόνο σημειώνονται 1.000 εγκλήματα τιμής, ενώ στην Ινδία 25.000 γυναίκες δολοφονούνται ετησίως ή παραμορφώνονται για οικονομικές διαφορές των οικογενειών.

Ένα εκατομμύριο θηλυκά βρέφη πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας προγεννητικής επιλογής, ή και δολοφονίας τους μετά τη γέννησή τους.

ΗUNICEF επισημαίνει πως η επένδυση στις γυναίκες και τα κορίτσια και συγκεκριμένα η εκπαίδευση των κοριτσιών, η κατάργηση των διακρίσεων και των αναχρονιστικών και βλαπτικών παραδόσεων, η καταδίκη και ο εξοβελισμός της βίας και η ενδυνάμωση της θέσης της γυναίκας είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη μείωση της φτώχειας, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη δίκαιη διακυβέρνηση.


Σύμφωνα με τη UNICEF οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών στον κόσμο είναι ποικίλες :

· Εγκλήματα «τιμής»: Αν και διαφέρουν από λαό σε λαό, έχουν ένα κοινό παρονομαστή: τη βία και συχνά το φόνο. Οι επιθέσεις με οξύ και οι πυρπολήσεις είναι συνήθεις. Για παράδειγμα στο Πακιστάν υπολογίζεται πως συμβαίνουν 1.000 τέτοια εγκλήματα τιμής κάθε χρόνο.

· «Εγκλήματα για την προίκα»: Στην Ινδία υπολογίζεται πως κάθε χρόνο 25.000 γυναίκες δολοφονούνται ή παραμορφώνονται για οικονομικές διαφορές των οικογενειών.

· Ο βιασμός ως όπλο στους πολέμους: Μια συνήθης πρακτική σε όλες τις σύγχρονες συρράξεις. Στη γενοκτονία της Ρουάντα του 1994 τουλάχιστον 500.000 γυναίκες βιάσθηκαν και κακοποιήθηκαν βάναυσα.

· Οι γάμοι των κοριτσιών σε πρώιμη ηλικία: Στην Ασία το 1 στα 2 κορίτσια παντρεύονται πριν τα 18 (9,7 εκατομμύρια κορίτσια). Τα αντίστοιχα ποσοστά στην Αφρική είναι 42% και στη Λατινική Αμερική 29%.

· Η «επιλογή» του φύλου των παιδιών πριν από τη γέννηση: Η UNICEF εκτιμά πως 1 εκατομμύριο θηλυκά βρέφη πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας τέτοιων πρακτικών προγεννητικής επιλογής, ή ακόμα και μετά τη γέννησή τους, από βρεφοκτονία. Ως αποτέλεσμα, για παράδειγμα στην Ινδία σε μερικές περιοχές αναλογούν 861 γυναίκες για κάθε 1.000 άνδρες.

· Ανισότητα στην εκπαίδευση: Το 1 στα 5 κορίτσια παγκοσμίως που ξεκινούν το δημοτικό σχολείο δεν το τελειώνουν, ενώ υπολογίζεται πως μέχρι το 2015 θα υπάρχουν 6 εκατομμύρια λιγότερα κορίτσια στο σχολείο από ότι αγόρια παγκοσμίως.

· Στέρηση βασικών δικαιωμάτων έκφρασης και συμμετοχής: Σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία οι γυναίκες γενικά απαγορεύεται να ψηφίσουν ή να διεκδικήσουν δημόσιο αξίωμα, να οδηγούν οχήματα ή να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Σε άλλες χώρες δεν έχουν τα αντίστοιχα δικαιώματα σε ιδιοκτησία και κληρονομιά.

· Ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων: Περίπου 3 εκατομμύρια κορίτσια κάθε χρόνο πέφτουν θύματα αυτής της απαράδεκτης πρακτικής κατά κύριο λόγο σε αρκετές Αφρικανικές χώρες.

Eκθεση που συνοψίζει την εμπειρία της οργάνωσης στην παροχή βοήθειας στα θύματα σεξουαλικής βίας έχουν δημοσιοποιήσει οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ)

Με βάση τα προγράμματα της οργάνωσης στη Λιβερία, το Μπουρούντι, τη ΛΔ Κονγκό, τη Νότια Αφρική, την Κολομβία και άλλες χώρες οι ΓΧΣ εκφράζουν την ανάγκη για τη διαθεσιμότητα επείγουσας ιατρικής φροντίδας στα θύματα βιασμού. Επίσης τονίζουν ότι αυτές οι υπηρεσίες πρέπει να είναι πραγματικά διαθέσιμες, διασφαλίζοντας την ανωνυμία του θύματος και προσφέροντας ολοκληρωμένη φροντίδα.

«Το 2007, οι ομάδες μας περιέθαλψαν περισσότερα από 12.000 θύματα σεξουαλικής βίας παγκοσμίως, και σε εμπόλεμες περιοχές αλλά και σε σταθερά περιβάλλοντα,» εξηγεί ο Μέινι Νικολάι (Meinie Nicolai), Επιχειρησιακός Διευθυντής των ΓΧΣ στις Βρυξέλες. «Αυτός ο αριθμός μεταφράζεται σε περίπου 35 άτομα κάθε μέρα, και αυτό μόνο στα προγράμματα των ΓΧΣ. Κάθε θύμα αφηγείται μία ιστορία τρόμου, πόνου και ταπείνωσης, που συχνά προκαλείται από τους ίδιους ανθρώπους που θα έπρεπε να προστατεύουν τα θύματα, δηλαδή τους πατέρες, τους θείους, τους γείτονες ή τους στρατιώτες. Όλα τα θύματα διατρέχουν τον κίνδυνο σοβαρών μακροπρόθεσμων ιατρικών επιπτώσεων σαν αποτέλεσμα της επίθεσης.

Η έκθεση για τη μισθολογική ισότητα ανδρών-γυναικών της Edit Bauer επισημαίνει σειρά λόγων για τους οποίους οι γυναίκες εξακολουθούν να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους για την ίδια εργασία. Το ήμισυ της διαφοράς, σύμφωνα με τους ειδικούς είναι πολύ απλά προϊόν ευθέως διακριτικής μεταχείρισης εις βάρος των γυναικών αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι: το γεγονός ότι πολλές γυναίκες υποχρεώνονται να αναζητήσουν θέσεις μερικής απασχόλησης αλλά και το ότι πολύ συχνότερα από τους άνδρες καταλαμβάνουν θέσεις με χαμηλότερες αμοιβές ή ακόμα τομείς με μικρότερη διαπραγματευτική και συνδικαλιστική ισχύ. Σημαντική είναι και η δυσμενής μεταχείριση που συχνά τους επιφυλάσσεται μόλις επιστρέψουν από άδεια τοκετού.