Ο παιδεραστής του Ρεθύμνου αποφυλακίστηκε με τους εξής όρους: Να μη διαμένει και να μην επισκέπτεται τη νήσο Κρήτη, να δίνει το "παρών" δύο φορές το μήνα σε Αστυνομικό Τμήμα, να διαμένει σε περιοχή της Αττικής που έχει οριστεί, να μη συναναστρέφεται με ανήλικους χωρίς παρουσία ή τη συναίνεση των εχόντων την επιμέλεια και να πηγαίνει για συνεδρία με ψυχίατρο μία φορά το μήνα (με αυτό ασχολείται η υπηρεσία επιμελητών).
Συνολική ποινή 12,5 χρόνια, ενώ βάσει του νομικού καθεστώτος που ίσχυε στον χρόνο καταδίκης του (το 2011) θα έπρεπε να εκτίσει 6,5 χρόνια κάθειρξη, εξέτισε ο παιδεραστής του Ρεθύμνου, ο οποίος αποφυλακίστηκε πρόσφατα με όρους, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων.
Πρόκειται για έναν άνθρωπο, προπονητή στο επάγγελμα, ο οποίος καταδικάστηκε σε πρώτο και δεύτερο βαθμό για τη σεκταριστική - αποτρόπαια πράξη της κατάχρησης σε ασέλγεια και απόπειρας κατάχρησης σε ασέλγεια σε βάρος 36 παιδιών! Πρόκειται δε για μια από τις χειρότερες υποθέσεις σε βάρος ανηλίκων που έχουν αποκαλυφθεί τα τελευταία χρόνια. Και κυρίως, επειδή προφανώς οι δικαστές λειτούργησαν βάσει νομικού καθεστώτος, όπως ίσχυε το 2011 και εν συνεχεία το 2019 με τις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως ειδικά για τα συγκεκριμένα εγκλήματα η πολιτεία θα πρέπει να αναζητήσει διαφορετική φόρμουλα έκτισης ποινών για όσους εγκληματούν σε βάρος παιδιών.
Παρέμβαση
Η υπόθεση πάντως προκάλεσε αντίδραση από τον Άρειο Πάγο καθώς ο εισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Ισίδωρος Ντογιάκος ζήτησε από την εισαγγελία Ναυπλίου το βούλευμα που του άνοιξε την πόρτα της φυλακής μετά από 12,5 χρόνια εγκλεισμού, προκειμένου να εξετάσει εάν είναι εμπεριστατωμένη η αιτιολογία του. Σε περίπτωση που ο κ. Ντογιάκος διαπιστώσει κενά στο σκεπτικό μπορεί να προχωρήσει σε αναίρεση του βουλεύματος.
Η καταδίκη
Για να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά: Ο προπονητής καταδικάστηκε το 2011 σε 401 έτη κάθειρξης, κατά συγχώνευση 202. Εξ αυτών με βάσει όσα ίσχυαν τότε εκτιτέα είναι τα 25 χρόνια κάθειρξη δηλαδή το ανώτατο όριο πρόσκαιρης κάθειρξης, εφόσον δεν προβλέπεται για το αδίκημα ή δεν έχει επιβληθεί ισόβια κάθειρξη. Εν προκειμένου με βάση το νομικό καθεστώς, για τις πράξεις αυτές δεν χωρεί ισόβια κάθειρξη.
Με το νέο Ποινικό Κώδικα (ν. 4619/2019) που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το ανώτατο όριο πρόσκαιρης κάθειρξης περιορίστηκε, για όλα τα αδικήματα, από τα 25 έτη στα 20. Με βάσει (και) αυτό και με δεδομένο ότι - χονδρικά- δικαίωμα αποφυλάκισης με βάση τα τότε ισχύοντα είχε κάθε κρατούμενος (πλην ισοβιτών) που έχει εκτίσει πραγματικά, δηλαδή χωρίς μεροκάματα, το 1/3 της ποινής του, το 2020 αποφυλακίστηκε με όρους.
Σημειώνεται ότι με βάση τον νόμο θα μπορούσε να αποφυλακιστεί στα 6,5 χρόνια, όμως αποφυλακίστηκε στα 9 χρόνια διότι οι δικαστές απέρριπταν τις αιτήσεις του! Το 2020 μετά από παραβίαση των περιοριστικών όρων, σύμφωνα με τις αρχές, επέστρεψε στις φυλακές για άλλα τρία χρόνια. Τώρα με βάση τις ισχύουσες διατάξεις αποφυλακίστηκε με τους εξής όρους: Να μην διαμένει και να μην επισκέπτεται τη νήσο Κρήτη, να δίνει το "παρών" δύο φορές το μήνα σε Αστυνομικό Τμήμα, να διαμένει σε περιοχή της Αττικής που έχει οριστεί, να μη συναναστρέφεται με ανήλικους χωρίς παρουσία ή τη συναίνεση των εχόντων την επιμέλεια και να πηγαίνει για συνεδρία με ψυχίατρο μία φορά το μήνα (με αυτό ασχολείται η υπηρεσία επιμελητών).
Έκτοτε ο τρόπος έκτισης των ποινών άλλαξε με τη ΝΔ να αυξάνει το όριο της πραγματικής έκτισης στα 3/5 και για αυτά τα αδικήματα. Προφανώς, περισσότερος χρόνος στις φυλακές. Το ερώτημα είναι όμως, αυτό αρκεί;
capital