Για τα πρώτα του βήματα στο «πεντάγραμμο», τις προσπάθειες να βγάλει τα προς το ζην, αστείες στιγμές της καριέρας του και φυσικά για την Ελένη Ράντου, μίλησε το βράδυ της Δευτέρας (20/2) ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, σε συνέντευξη που παραχώρησε.
«Μικρός ανέβαινα σε μια συκιά για να τραγουδήσω»
Αναλυτικότερα, μιλώντας στο One Channel, ο «αιώνιος έφηβος» μίλησε με αγάπη για τα παιδικά του χρόνια, αναφέροντας ότι ήταν μεν φτωχικά, αλλά πολύ ευτυχισμένα. «Θυμάμαι τους συγχωριανούς μου που μαζευόμασταν κάθε βράδυ και τραγουδούσαμε μέχρι το πρωί», είπε. Όπως είπε, θυμάται τις Κυριακές τραγουδούσε η οικογένεια επειδή ήταν χαρούμενη που υπήρχε φαγητό στο σπίτι. Τα πρώτα του ακούσματα ήταν από τη φωνή της μητέρας του η οποία τραγουδούσε και εκείνος ήθελε να τραγουδάει μαζί της. Μάλιστα, ανέφερε ότι ήταν «ψώνιο» και για να τον ακούσουν, ανέβαινε σε μια συκιά για να τραγουδήσει.
«Τα πρώτα χρήματα ήρθαν όταν παράτησα τη ροκ ξένη μουσική»
Αναφερόμενος στα πρώτα του χρόνια στο τραγούδι, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είπε: «Παίζαμε με το συγκρότημα σε μαγαζιά και night club, αλλά εκεί δεν είχε λεφτά. Τα πρώτα χρήματα ήρθαν όταν παράτησα τη ροκ ξένη μουσική. Ήρθαν από τα ακούσματα του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκη, του Σαββόπουλου, του Σπανού. Ήταν αριστερές οι καταβολές μου και το νέο κύμα μού έμοιαζε πολύ πιο οικείο. Μπορούσα να εκφραστώ στη γλώσσα μου, διότι προηγουμένως τραγουδούσα αγγλικά Πελοποννήσου. Κατέβηκα στην Πλάκα, πήγα στην μπουάτ του Γιάννη του Αργύρη, που τον θεωρώ και πρωτοδάσκαλο. Του τραγούδησα και μου είπε: ‘Ωραία είναι, αλλά να μην φωνάζεις τόσο πολύ’, διότι εγώ “τα έχωνα. Τραγουδούσα και σε μία μπουάτ, ‘Ξαστεριά] την έλεγαν, και την έκλεισε η Χούντα το 1967».
«Μετά πήγα φαντάρος και, όταν απολύθηκα, δεν μπορούσα να τραγουδήσω Θεοδωράκη. Είχα έναν φίλο από τον στρατό και αυτός ζούσε στη Γερμανία. Και μου λέει ‘Πάμε, ρε Βασίλη έξω. Τι θα κάνεις εδώ πέρα;’. Δεν είχαμε λεφτά για να βγάλουμε εισιτήρια και θεώρησα καλό να πάω σε ένα μαγαζί που θα έπαιρνα και λεφτά», ανέφερε ο αγαπημένος τραγουδιστής, εξηγώντας ότι:
«Έτσι βρέθηκαν οι Κάψες. Ήταν ένα μαγαζί πολύ περίεργο για εμένα. Στην πρεμιέρα είχε μείνει ένα βουνό από άμμο, το οποίο έμεινε εκεί μέχρι να φύγω. Εκεί είχα μεγάλη επιτυχία, μάλλον γιατί δεν έμοιαζα του χώρου αυτού και ήθελαν όλοι να με προστατεύσουν. ‘Μπράβο Βασιλάκη’, μου έλεγαν. Στις Κάψες τραγούδαγα και τα λαϊκά της εποχής. Με είχαν συμπαθήσει τόσο πολύ, γιατί στα ζεϊμπέκικα που τους έλεγα, είχαν πιει και όπως χορεύανε πήγαιναν να πέσουν. Τότε εγώ τους έλεγα ‘άμυνα’. ‘Ευχαριστώ, Βασιλάκη’, μου λέγανε. Στις Κάψες τραγουδούσα και ζεϊμπέκικα, όπως το ‘Γεννήθηκες για την καταστροφή’».
«Πήγα να φάω πόρτα σε συναυλία μου»
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε, σε συναυλία του στα Γιάννενα, λίγο έλειψε να… φάει «πόρτα». «Στα Γιάννενα είχα μία συναυλία. Πάμε με το αυτοκίνητο να μπούμε από την πόρτα που είχαμε βάλει τα μηχανήματα. Ήταν εκεί ο φύλακας. Και μου λέει: ‘Δεν μπαίνει κανείς. Ακούστε, κύριε, έχω διαταγή από τον κ. Παπακωνσταντίνου προσωπικά να μην περάσει κανείς από εδώ’. Πιο πέρα ήταν η είσοδος του κόσμου. Με πήραν χαμπάρι και τρέχουν προς το αυτοκίνητο. Πολύ κόσμος. Και λέω στον φύλακα: ‘Άνοιξε, βρε, έρχονται’. ‘Σας είπα κύριε, έχω διαταγή από τον κ. Παπακωνσταντίνου προσωπικά’, μου ξαναλέει. ‘Εγώ είμαι’, του λέω και τελικά άνοιξε και μπήκα».
Η «πολιορκία» στην Ελένη Ράντου
Φυσικά, στη συνέντευξή του αναφέρθηκε και στη σύντροφό του, την Ελένη Ράντου, την οποία είχε δει σε ένα μπαρ που σύχναζαν και οι δύο.
«Εγώ πήγαινα εκεί μαζί με τον κιθαρίστα μου, τον Χριστόφορο. Τον έβαζα να παίρνει τηλέφωνο κάθε βράδυ πριν πάμε και να ρωτάει τον ιδιοκτήτη ‘τίποτα σε Ράντου έχουμε σήμερα’;», είπε.
«Για να ερωτευτώ κάτι πρέπει να το θαυμάζω. Την είχα δει σε μία εκπομπή και μου άρεσε πολύ όπως έπαιζε», είπε επίσης αναφερόμενος στη σύζυγό του. «Την πολιορκούσα αλλά δεν έπεφτε στην αρχή. Τελικά όμως έπεσε», κατέληξε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.