Υποχρεωτική συνεπιμέλεια: Επιστροφή στην πατριαρχία ή ίση μεταχείριση;

Διχασμένη φαίνεται να είναι και μάλιστα σε έντονο βαθμό η κοινή γνώμη σε ότι αφορά κρίσιμες αλλαγές στα θέματα επιμέλειας των παιδιών μετά το διαζύγιο, που προωθεί η Κυβέρνηση με νομοσχέδιο που αναμένεται σύντομα να κατατεθεί προς διαβούλευση στη Βουλή.

Το νομοσχέδιο αυτό θα προβλέπει, μεταξύ άλλων, την υποχρεωτική συνεπιμέλεια του παιδιού και από τους δύο γονείς σε περίπτωση διαζυγίου, σε αντίθεση με αυτό που συνέβαινε μέχρι σήμερα, με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο του 1983, όπου σε ποσοστό 92% την επιμέλεια του παιδιού την κερδίζει τελικά η μητέρα.

Οι διατάξεις προβλέπουν ότι ο γονέας που δεν διαμένει με το παιδί θα έχει δικαίωμα επικοινωνίας με αυτό στο 1/3 του χρόνου, με διαμονή του παιδιού στο σπίτι του για τουλάχιστον δέκα μέρες το μήνα και όχι ανά σαββατοκύριακο όπως ήταν πριν.

Η πρωτοβουλία αυτή της κυβέρνησης έχει ήδη πυροδοτήσει μεγάλες αντιδράσεις έχοντας αποκτήσει φανατικούς υποστηρικτές αλλά και ορκισμένους εχθρούς.

Από τη μία πλευρά είναι οι φεμινιστικές και άλλες οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών, οι οποίες μιλούν για προσπάθεια επαναφοράς της πατριαρχίας, και του μισογυνισμού στην οικογένεια και βλέπουν πίσω από όλο αυτό ένα οργανωμένο διεθνές σχέδιο από ακροδεξιές, θρησκόληπτες και σκοταδιστικές οργανώσεις που πολεμούν όλο και πιο φανατισμένα τα στοιχειώδη δικαιώματα των γυναικών σε όλο το κόσμο.

Μάλιστα τελευταία ακούστηκε πολύ η άποψη ότι η ικανοποίηση αυτού του αιτήματος ίσης μεταχείρισης των γονέων, έχει τις ρίζες του σε ένα κίνημα της ακροδεξιάς Αμερικής, το Father Rights Movement (FRA).

Από την άλλη, βρίσκονται αυτοί που υποστηρίζουν ότι το νομοσχέδιο λύνει μία άδικη αντιμετώπιση σε ότι αφορά τα δύο φύλα καθώς ο νόμος όπως εφαρμοζόταν μέχρι σήμερα θεωρούσε ότι η επιμέλεια θα πρέπει να πηγαίνει κατά κανόνα στη μητέρα γιατί αυτή, ως γυναίκα, είναι καταλληλότερη από τον άντρα για να αναλάβει το συγκεκριμένο ρόλο.